Duco Sickinghe en Jeroen de Wit (Teamleader) – De Tijd (in Dutch)

‘Onze relatie is net een huwelijk.’ ‘Het zit pas goed als het ook eens lastig is.’
Zielsverwanten Een zomer lang brengen we twee mensen bijeen die een bijzondere band hebben. Vandaag: een jongensachtige Gentenaar en een bezadigde Nederlander.
Op papier is hun relatie puur zakelijk. Maar in de praktijk is er meer tussen de bedachtzame investeerder Duco Sickinghe en de snel pratende start-upper Jeroen De Wit. ‘Als je wil dat iets blijft duren, zorg je maar beter dat het direct geweldig klikt.’
Als je ze ziet binnenkomen, de vijftiger en de twintiger met hun blonde kopjes, zouden het vader en zoon kunnen zijn. Tot ze hun mond opendoen. Duco Sickinghe, een telg van Noord-Nederlandse adel die Telenet in Vlaanderen op de kaart zette als modern mediabedrijf, spreekt even keurig Nederlands als het Gents van Jeroen De Wit sappig is. De Wit spreekt snel, met jongensachtig gegniffel ertussen. Sickinghe bedachtzamer en bezadigder. Maar de twee matchen wonderwel.
Sickinghe richtte in 2014, na zijn Telenet-periode, het investeringsfonds Fortino Capital op. De Wit, nog fris van de schoolbanken, zette tegelijk een turbo onder het softwarebedrijf dat hij met twee collega’s-studenten aan de unief uit de grond had gestampt. De Wit zocht centen en ervaring, Sickinghe zocht jonge honden met een goed project om te coachen en om in te investeren.
Fortino Capital nam in verschillende etappes een belang van meer dan 25 procent in Teamleader, goed voor een investering van miljoenen euro’s. Maar tussen de twee speelt veel meer dan zakelijke logica. Al van bij de eerste ontmoeting.
Sickinghe: ‘Jeroen heeft iets bijzonders. Toen we nog niet zo lang met Fortino bezig waren, zei mijn vennoot Renaat Berckmoes (voormalig financieel directeur van Telenet, red.) dat er een jongen op bezoek zou komen. Zoals er zoveel langskomen. ‘Hij doet wat met een CRM-pakket, met bedrijfssoftware, ik zie hem straks voor een meeting.’ Na een kwartier komt Renaat buiten. ‘Duco, hier moet je bijkomen. Dit is totally different.’
De Wit: ‘Ik zat mij ondertussen af te vragen wat ik verkeerd had gedaan. Ik kende het verhaal van de mannen van Zentrick, de eerste investering van Fortino. Zij hadden Duco ontmoet, hadden thuis met hem gesproken aan zijn keukentafel. Ik dacht: ‘Waar is Duco? En tiens, waar is die keukentafel?’ Ik vroeg me af of ik mezelf verkeerd had geïntroduceerd.’
Sickinghe: ‘We kregen zoveel aanvragen binnen dat we moesten verdelen. Een tandarts had minder patiënten dan wij. En toen jij kwam, zaten we net in ons nieuw kantoor in Zaventem. Goed, ik kom binnen in die meeting van Renaat en Jeroen en ik vraag: ‘Waarom Teamleader, Jeroen?’ Hij antwoordde: ‘Wij doen het enkel voor heel kleine bedrijven, we maken het veel makkelijker dan wie ook en we zijn niet duur.’ Er zijn maar weinig CEO’s die hun bedrijf zo goed kunnen samenvatten. Dat een twintiger dat kan, die bovendien al een product én klanten had, nog voor hij al geld had opgehaald… dat is echt uitzonderlijk.’
Duco had als baas van Telenet naam gemaakt in België. Had u geen last van klamme handjes?
Jeroen De Wit: ‘Nee, ik was vereerd dat ik mijn zaak mocht komen verdedigen. Ik was ambitieus. Ik vind dat ongelooflijk tof: dat je als CEO van een bedrijf met andermans pluimen kan gaan lopen, dat je kan vertellen hoe goed je mensen bezig zijn.’
Duco Sickinghe: ‘Ook dat is mooi aan Teamleader en Jeroen. Hij treedt op de voorgrond als het moet, maar hij moet niet per se het toneel op. En zo hoort het. Je hebt ego’s nodig in je bedrijf, want zonder persoonlijkheden bestaat het niet. Maar prima donna’s halen een onderneming naar beneden. Dat beseft Jeroen heel goed.’
 
Liep het meteen vlot tussen u, nadat Fortino Capital in Teamleader was gestapt?
Sickinghe: ‘Daar was eerst een etentje in Gent voor nodig.’
De Wit: ‘In de Belga Queen.’
Sickinghe: ‘We waren een paar weken aan boord, en jij zei: ‘Fortino heeft nu wel geïnvesteerd, waar is al die toegevoegde waarde? Het wordt tijd dat ik eens iemand zie.’’
De Wit: ‘Ik zoek veel advies op. Als startend ondernemer zit je elke dag met vraagstukken. In het begin hadden we die relatie nog niet waarbij je elkaar in een reflex belt. Nu doen we dat wekelijks, verschillende keren en in beide richtingen. Dat etentje heeft veel veranderd.’
Sickinghe: ‘Ik heb je even laten komen. Als investeringsmaatschappij sta je niet direct op de stoep, je moet wachten tot het bedrijf zelf komt en dan krijg je een vruchtbare samenwerking.’
De Wit: ‘In het begin is dat zoeken, maar er was ook direct een klik. Toen ik bij Fortino langsging, hadden we 250 klanten en een team van zeven, acht medewerkers. (Vandaag telt Teamleader 85 werknemers, red.) We zochten niet alleen geld, maar ook meer kennis, een netwerk. Al bij de eerste ontmoeting suggereerde Duco om te sleutelen aan ons business plan.’
‘Hij bracht ons in contact met iemand met kennis van zaken. Die man kwam een paar dagen later langs op kantoor en heeft dat met mij herschreven, nog voor Fortino een formeel engagement aanging. Dat was voor mij een krachtig signaal. Nadien heeft Duco ook zo’n contact geregeld voor onze marketing. Plots kregen we toegang tot profielen die we niet kenden, en als we ze al gekend hadden dan konden we ze toch niet betalen.’
In ruil moest u wel uw geesteskind voor een stuk uit handen geven.
De Wit: ‘Zo heeft het op geen enkel moment gevoeld. Eigenlijk is onze relatie net een huwelijk. Je weet nooit of het op een scheiding uitdraait, maar net daarom is het belangrijk dat het van in het begin goed klikt. Net alsof je als jonge gast naar een schoolfuif gaat, een knap meisje van 16 ziet staan en hoopt dat het goed voelt bij de eerste kennismaking. Zo ging het ook met Duco, het voelde direct uitstekend.’
Sickinghe: ‘Inderdaad. En natuurlijk ga je door verschillende fases, als je elkaar leert kennen. Bij ons was het net zo. Renaat die Jeroen ergens in die eerste maanden belde en zei: ‘Jeroen, heel goed allemaal, maar je haalt wel je budget niet.’ En Jeroen antwoordde: ‘Ik zal je wat vertellen, het gaat eigenlijk supergoed.’ (lacht) Maar achteraf bekeken zijn dat kleine dingen.’
BIO
Duco Sickinghe (58) is een Nederlandse manager en ondernemer die in Vlaanderen bekend werd als CEO van Telenet. Na zijn vertrek in 2013 richtte hij met enkele partners Fortino op, dat via Fortino Capital in kleine en middelgrote groeibedrijven investeert. Met het Fortino 49er-zeilteam (Yannik Lefebvre en Tom De Pelsmaeker) is het bedrijf ook vertegenwoordigd op de Spelen in Rio.
Jeroen De Wit (28) is de CEO en medeoprichter van Teamleader, een Gentse start-up die een all-in-one online softwarepakket aanbiedt voor kmo’s. Behalve in België is Teamleader actief in zes Europese landen. Er werken 85 mensen. Vorig jaar mikte het op 1,5 tot 2 miljoen euro omzet en zonder investeringen in buitenlandse groei zou het winstgevend zijn. Fortino bezit iets meer dan 25 procent van Teamleader.
Hoe bepalend is Fortino Capital?
De Wit: ‘Fortino doet niet aan micromanagement, het coacht. Het helpt ons afstand nemen en focussen op langetermijndoelstellingen. En op talent. In 2015 hebben we een ervaren CFO, een hr-manager binnengebracht, nu ook een directeur marketing… Dat is omdat Fortino ons er constant op wijst hoe belangrijk dat is. Je vindt al die adviezen ook op blogs. Maar je hebt ook iemand nodig die je ze doet toepassen. Het gebeurt dat ik Duco kom vertellen over een beslissing die we genomen hebben. En dan blijkt dat hij maanden voordien dat zaadje heeft geplant.’
Sickinghe: ‘Ik kan het alleen maar in managementtaal zeggen: ‘You can’t tell somebody something.’ De truc is iemand duidelijk te maken hoe een context eruitziet, en hem op basis daarvan zelf de juiste beslissing te laten nemen. Dat werkt beter dan: ‘Gelet op die feiten moet je dat doen.’’
De Wit: ‘Bij Duco zit het in subtiele dingen. Alsof je op een tocht vertrekt en je rugzak maakt, en hij zegt je om nog twee dingen mee te nemen waarvan je denkt dat je ze toch niet nodig zal hebben. (grinnikt) En dan blijkt dat je toch beter voorbereid bent dankzij die twee dingen.’
Sickinghe: ‘Soms laat ik Jeroen ook tegen de muur lopen. Dan slaat hij rechtsaf, terwijl ik weet dat het linksaf is. Sommige dingen kan je alleen maar zo leren.’
U maakt vast zelf ook fouten?
Sickinghe: ‘Mijn kennis is relatief, ja. Via Teamleader heb ik geleerd dat al mijn sales- en marketingervaring van bij Telenet in de vuilnisbak kan. Achterhaald. Maar ik kan wel strategisch en organisatorisch advies geven. Ik heb niet echt een recept, ik manage heel intuïtief. Ik laat een situatie op me afkomen en denk: ‘Wat voel ik? Wat kan ik meegeven?’ En we letten wel altijd op vier dingen bij bedrijven. Is er genoeg talent? Heel belangrijk, want zonder red je het enkel met een geniaal product, en de kans is klein dat iemand iets ronduit geniaals heeft bedacht. Is een product duurzaam anders dan dat van de concurrentie? Hoe goed loopt de klantenwerving? En zit de bedrijfscultuur goed? Bij Jeroen zit het vier keer juist.’
Dat laatste, die bedrijfscultuur, lijkt het moeilijkst in het schemaatje te gieten.
Sickinghe: ‘Jeroen is voor mij een geboren CEO. Hij vertelt niet enkel over bedrijfscultuur, hij is er echt mee bezig. Net als ik bij Telenet en nu bij Fortino. Hij kijkt precies wie hij aanneemt. Als hij toch een foute beslissing neemt, corrigeert hij die snel. Dat is een belangrijke capaciteit. Iedereen moet van hem in de bedrijfscultuur passen en net daaraan herken je de sterke bedrijven. Google test zijn sollicitanten voor een aanwerving tot op het DNA, en voelt daarom zowel in België als in Japan hetzelfde aan. Heel krachtig.’
De Wit: ‘Voor een stukje is dat gutfeeling, voor een deel is het al doende geleerd. Een bedrijf werkt beter als mensen zich betrokken en vrij voelen. In februari zijn we verhuisd naar de site Dok Noord in Gent. Een enorme vooruitgang, alleen al omdat er veel meer plaats is. We hebben er twee verdiepingen, verbonden met een trap. Die doet ook dienst als auditorium, waar elke vrijdag het hele bedrijf samenkomt. Dan bellen de buitenlandse kantoren in, en overlopen we de resultaten en is er ruimte voor vragen.’
‘We hebben nu ook zetels, bureaus om recht te staan, speciale ruimtes om te bellen of om een tijd afgezonderd aan projecten te werken. Het loopt veel beter als mensen elkaar niet voor de voeten lopen. Nu er meer plaats is, eten mensen veel minder achter hun bureau en komen ze weer samen. We hebben nu ook een kok die ’s avonds warm kookt, zodat mensen eten mee naar huis kunnen nemen. Zoiets is ook heel belangrijk in de strijd om talent, zeker als 45 procent van je mensen singles zijn.’
Sickinghe: (lacht) ‘Misschien zijn ze single omdat ze bij jou werken?’
De Wit: (schatert) ‘Dat weet ik niet. Nu, we hebben theoretisch plaats voor 120 mensen en we hebben nog een optie op 400 vierkante meter extra. We zitten nog even goed.
Sickinghe: (ernstig) ‘Een hoofdkantoor mag ook niet te groot zijn. Op de hoofdzetel van Nestlé in Genève kunnen al twintig jaar niet meer dan ruim 2.000 mensen binnen. De capaciteit is bewust gelimiteerd: het orgaan dat alles aanstuurt, moet slank en soepel blijven.’
 U lijkt twee handen op één buik, maar u hebt vast ook al eens stevig geclasht?
De Wit: ‘Als het wringt tussen ons, gebeurt er niet zo heel veel.’
Sickinghe: ‘In ons moeilijkste moment hebben we elkaar even een paar dagen ruimte gegeven. Er vallen geen woorden, we laten elkaar even los.’
De Wit: ‘We hebben even niet gebeld.’
Nu klinkt u plots weer heel hard als een koppel.
Sickinghe: ‘Ja, maar zo werkt het toch gewoon? En je kan nooit zeggen dat je een goede relatie hebt als er geen lastige momenten zijn. Iets kan niet zoet zijn, als je niet weet wat zout is.’
De Wit: (knikt) ‘Vorig jaar wilde een investeerder instappen in Teamleader. En we hadden ook geld nodig. Fortino wilde dat geven, maar die investeerder ook. Duco zei: ‘Niet aanvaarden.’’
Sickinghe: ‘En dan lijkt dat heel egoistisch. Maar ik denk dat we gelijk hadden. Voor het team was het beter rust te hebben om door te kunnen gaan zoals ze bezig waren. Met een andere partij kan het soms plots heel hard gaan voor een embryo dat aan het groeien is.’
De Wit: ‘Je had gelijk. Teamleader draait, en we krijgen veel aanvragen van partijen die een stukje van het kapitaal willen. Dan is het goed dat Fortino dat helpt kaderen.’
Terwijl Fortino Capital natuurlijk zelf ook een agenda heeft.
De Wit: ‘Let op, wij zijn geen jaknikkers. Ik praat ook met andere mensen. Als ik dacht dat Duco een verborgen agenda had, dan zou ik dat uitspitten. Maar dat is nog niet het geval geweest.’
Sickinghe: ‘Iedereen heeft een agenda. We weten allebei van bij het begin wat het plan is, waar we naartoe gaan. En dat geeft rust. Waarheen? Ik geloof dat Jeroen een héél groot manager kan worden, en Teamleader een héél groot bedrijf. Meer zeg ik niet. Maar we staan met de voeten stevig op de grond.’
De Wit: ‘Ja. Maar tegen elkaar kunnen we wel zeggen: ‘The sky is the limit.’’
Sickinghe: (denkt na) ‘Weet u wat ook interessant is? Wat Jeroen niet vindt bij mij. Een aantal maanden geleden zei hij: ‘Jij bent geen ondernemer, Duco. Wat ik doe, heb jij nooit gedaan. Ik moet een aantal dingen kunnen checken bij mensen die zelf een bedrijf groot gemaakt hebben.’
De Wit: (lacht) ‘Toen zag ik je toch fronsen.’
Sickinghe: ‘Fronste ik, ja? Maar ik heb niets teruggezegd. Het is toch mooi dat dat kan tussen ons? En nadien hebben we bij Fortino iemand in onze adviesraad gehaald die wel zijn eigen bedrijf heeft grootgemaakt. Jeroen had een punt. Ik heb wel een bedrijf opgestart in Parijs, maar het was niet mijn dominante carrière.’
Hoe intiem is uw relatie?
De Wit: ‘Ik kan met alles terecht bij Duco. Het helpt dat hij ook een warme man is, niet alleen een cijfermens. Ook met een persoonlijk probleem kan ik bij hem langs. Dat is al gebeurd.’
Sickinghe: (knikt) ‘Bij Telenet wilde ik ook dat mijn managers wisten hoe het met de mensen ging. Ik had daar een speciaal rapportagesysteem voor. In een goed bedrijf kunnen persoonlijke problemen worden uitgesproken, het zakelijke en het persoonlijke staan in symbiose. En het zorgt voor een juist perspectief. Als iemand vijf minuten te laat komt en ik weet dat hij twee lekken banden had, dan denk ik: ‘Knap.’ Zonder dat ik weet van die lekke banden, denk ik: ‘Stom, die is te laat.’ Als je je niet kan verbinden met mensen, is het heel moeilijk werken.’
Hoeveel van uzelf herkent u in Jeroen?
Sickinghe: ‘Hij is heel intuïtief én heeft veel aandacht voor cijfers en KPI’s (key performance indicators). Die dualiteit zit ook in mij: heel hard op intuïtie leunen en dolverliefd zijn op resultaten. Net als ik schakelt Jeroen ook heel snel als blijkt dat hij ongelijk heeft.’
Jeroen is 28. Wie was er het slimst op die leeftijd?’
Sickinghe: ‘Jeroen is zeker en vast veel wijzer. Ik was 28 in 1986. Toen was ik financieel analist bij Hewlett-Packard in Genève. Ik liep er heel eigenwijs rond met Lotus 1-2-3-spreadsheets. HP had geen overzicht over de prijzen waartegen het zijn producten verkocht in de verschillende Europese landen. Tot ik ontdekte dat al die informatie uit te printen viel. Die stapel nam ik mee naar huis en goot ik in overzichtelijke spreadsheets. Je maakt carrière met heel simpele dingen.’
En door eigenwijs te zijn?
Sickinghe: ‘Vooral door niet te zoeken naar de ingewikkeldste formules om waarde toe te voegen. Kijk naar simpele, kleine dingen. Voor ondernemers geldt net hetzelfde. Ik hoor vaak dat ondernemen een wandeling bergop is. Terwijl je zo veel mogelijk de berg moet proberen af te roetsjen.’
En Jeroen, hoe hard gaat het bergaf?
De Wit: ‘Ik wandel bergop, maar roetsj ook bergen af. Ik werk ontzettend graag. Een aandachtspunt is dat ik me snel schuldig voel tegenover het team. Ik heb geprobeerd op donderdag van thuis te werken, maar dat voelde niet goed. Ook dan is het goed dat Fortino er is om te zeggen: ‘Jeroen, het is oké. Neem een week vakantie.’ Maar het blijft een moeilijk evenwicht.’
Sickinghe: ‘Als je jong bent, denk je dat de machine draait omdat jij er bent. Jeroen is al sterk geëvolueerd. Hij weet intussen dat Teamleader doordraait, ook als hij er niet is.’
Jeroen, heeft Duco nog werkpunten? Wat is zijn zwakke plek?
Sickinghe: (geamuseerd) ‘Ja, waaraan erger jij je als je aan mij denkt?’
De Wit: ‘Mag ik eerlijk zijn? Soms deel ik informatie met Duco en stelt hij daar bij de volgende meeting toch nog een vraag over. Hij kan ook niet alles onthouden. Maar op zulke momenten denk ik: ‘Allez, ik heb het je toch gezegd.’
Sickinghe: ‘Ik heb een selectief geheugen, dat klopt. Ik ben ook wel de man van de grote lijnen, ook als manager. Het voelt voor mij heel comfortabel om leiding te geven zonder dat ik iets ten gronde begrijp. Telenet heb ik geleid zonder dat ik de technologie erachter ooit helemaal heb gevat. En nu ga ik even naar het toilet, dan kan je nog wat eerlijker zijn, Jeroen.’
De Wit: (als Sickinghe de kamer uit is) ‘Eigenlijk ben ik heel positief over Duco. Ik heb altijd heel veel gedaan. Al van jongsaf. Volleybal, voetbal, jeugdbeweging, piano, ik ben dj geweest. Maar ik liet ook snel dingen vallen. Ik verveelde me snel. Mijn moeder heeft me ooit een bladwijzer gegeven. ‘Bij de moed om te starten hoort ook de moed om vol te houden’, stond daarop. Ik denk dat dat Duco’s grote verdienste is: dat hij het spannend genoeg houdt zodat